Zgodnie z wynikami badania KEYNOTE-564 (NCT03142334) leczenie uzupełniającym pembrolizumabem (Keytruda) prowadziło do istotnej i klinicznie znaczącej poprawy przeżycia całkowitego (OS) w porównaniu z placebo u pacjentów z rakiem jasnokomórkowym nerek (ccRCC).¹

Szacowany OS w grupie pembrolizumabu po 48 miesiącach wyniósł 91,2% w porównaniu z 86,0% w grupie placebo (HR, 0,62; 95% CI, 0,44-0,87; P =.005). Zaobserwowana korzyść była spójna we wszystkich kluczowych podgrupach.

„KEYNOTE-564 ze względu na korzyści w zakresie przeżycia całkowitego ustanawia 1 rok pembrolizumabu jako standardową praktykę w leczeniu średnio-wysokiego, wysokiego i M1 bez dowodów na obecność jasnokomórkowego raka nerki. Otworzy to więcej możliwości wydłużenia przeżycia dla naszych pacjentów” – Toni Choueiri, lekarz medycyny, główna autorka badania i dyrektor Lank Center for Genitourinary Oncology, współprzewodnicząca programu leczenia raka nerek i starszy lekarz w Dana-Farber Cancer Instytut w Bostonie w stanie Massachusetts powiedział Targeted Oncology^TM.

obraz raka nerki — stock.adobe.com

W trzeciej, wcześniej określonej analizie okresowej, po medianie czasu obserwacji wynoszącej 57,2 miesiąca na dzień 15 września 2023 r., pembrolizumabem leczono 496 pacjentów z ccRCC, u których występowało zwiększone ryzyko nawrotu po operacji, a 498 otrzymywało placebo. Wśród tych pacjentów korzyść w zakresie przeżycia wolnego od choroby (DFS) była zgodna z tą z poprzednich analiz (HR, 0,72; 95% CI, 0,59-0,87).

Ze względów bezpieczeństwa pembrolizumab wiązał się z większą częstością występowania poważnych zdarzeń niepożądanych o dowolnej przyczynie (20,7% w porównaniu z 11,5% w przypadku placebo) oraz zdarzeń niepożądanych 3. lub 4. stopnia związanych z pembrolizumabem lub placebo (18,6% w porównaniu z 1,2%). Nie stwierdzono zgonów związanych z terapią pembrolizumabem.

Poprzednio, KEYNOTE-564 osiągnął swój główny punkt końcowyz DFS.² W grupie pembrolizumabu po 24 miesiącach DFS był dłuższy w porównaniu z placebo (77,3% w porównaniu z 68,1%; HR 0,68; 95% CI 0,53-0,87; P= 0,002).2 W grupie otrzymującej pembrolizumab szacowany odsetek pacjentów, którzy przeżyli 24 miesiące, wyniósł 96,6% w porównaniu z 93,5% w grupie placebo (HR, 0,54; 95% CI, 0,30-0,96). Dodatkowo odpowiednie wartości procentowe po 12 miesiącach wynosiły 85,7% (95% CI, 82,2%-88,5%) i 76,2% (95% CI, 72,2%-79,7%).

„Teraz w przyszłych badaniach możemy w standardzie opierać się na pembrolizumabie, a nie na placebo” – dodał Choueiri.

Informacje o fazie 3 badania KEYNOTE-564 w ccRCC

Przełomowe badanie KEYNOTE-564 to podwójnie ślepe badanie kontrolowane placebo, w którym pacjenci z ccRCC ze zwiększonym ryzykiem nawrotu po zabiegu chirurgicznym zostali losowo przydzieleni w proporcji 1:1 do grupy otrzymującej 200 mg pembrolizumabu lub placebo co 3 tygodnie przez maksymalnie 17 cykle.³ Leczenie można również kontynuować do czasu nawrotu choroby, wystąpienia niedopuszczalnych skutków toksycznych lub wycofania zgody.

Pacjenci kwalifikowali się do włączenia do badania, jeśli mieli histologicznie potwierdzoną diagnozę ccRCC z cechami sarkomatoidalnymi lub bez nich; ryzyko średnio-wysokie, wysokie ryzyko lub M1 brak dowodów na chorobę RCC; i nie otrzymywali wcześniej terapii systemowej z powodu zaawansowanego RCC. Pacjenci muszą także przejść częściową nefroprotekcyjną lub radykalną całkowitą nefrektomię z ujemnymi marginesami chirurgicznymi, przejść nefrektomię i/lub wycięcie przerzutów ≥28 dni przed podpisaniem świadomej zgody i ≤12 tygodni przed randomizacją oraz być wolni od guza ≤28 dni od randomizacja.

Dodatkowe wymagania kwalifikacyjne obejmowały dostarczenie odpowiedniej tkanki, stan sprawności ECOG wynoszący 0 lub 1 oraz odpowiednią czynność narządów.

„Prowadzimy 2 randomizowane badania z pembrolizumabem jako podstawą, dodając inhibitor HIF2 w jednym i dodając spersonalizowaną szczepionkę przeciwnowotworową w drugim. Zatem pole idzie dalej. Nie możemy także zapomnieć o przetestowaniu biomarkerów na urządzeniu KEYNOTE-564, które mogą wzbogacić leczenie dla pacjentów, którzy odniosą z tego korzyści, ponieważ niektórzy pacjenci nie potrzebują pembrolizumabu i nawet w przypadku wysokiego ryzyka operacja może okazać się wystarczająca” – stwierdził Choueiri.

BIBLIOGRAFIA:

1. Choueiri TK, Tomczak P, Park SH i in. Całkowite przeżycie z adiuwantem pembrolizumabem w raku nerkowokomórkowym. N Engl J Med. 2024;390(15):1359-1371. doi:10.1056/NEJMoa2312695

2. Choueiri TK, Tomczak P, Park SH i in. Adiuwantowy pembrolizumab po nefrektomii w raku nerkowokomórkowym. N Engl J Med. 2021;385(8):683-694. doi:10.1056/NEJMoa2106391

3. Badanie bezpieczeństwa i skuteczności pembrolizumabu (MK-3475) w monoterapii w leczeniu uzupełniającym raka nerkowokomórkowego po nefrektomii (MK-3475-564/KEYNOTE-564). ClinicalTrials.gov. Zaktualizowano 29 czerwca 2023 r. Dostęp 18 kwietnia 2024 r.